Verbidden’
Nog steeds is het boek Genesis m’n inspiratie voor deze stukjes. En vandaag ben ik bij een ontroerend gedeelte aangekomen. Een oer-love-story…
Het heeft nogal wat voeten in aarde voordat de zoon van Abraham en Sara een geschikte huwelijkspartner vindt, maar het lukt.
Izaäk en Rebecca worden aan elkaar voorgesteld, en ‘toen hij haar zag,… kreeg hij haar lief’… Liefde op het eerste gezicht dus…! En dan? Happy end?
Nee… want daarna blijkt dat ze geen kinderen kunnen krijgen.
Steeds in de geschiedenis van Israël zien we dat God door onze menselijke onvruchtbaarheid heen werkt.
Kinderloosheid is nog steeds een bron van diep verdriet voor veel mensen, in alle levensfasen. Maar in de Bijbel gaat onvruchtbaarheid over méér dan ‘geen kinderen kunnen krijgen’. Het gaat over de geschiedenis van mensen die stopt. Het gaat over niet tot je bestemming komen. En… zo blijkt steeds weer, het gaat dan óók over een God die sterker is dan ons verdriet, ons falen of ons tekort schieten.
Oók als wij niet zoveel ‘vruchten dragen’ als het gaat over geduld, liefde, goedheid en trouw… dan gaat Hij daar dwars doorheen. Steeds opnieuw, als we in de Bijbel lezen over geen kinderen kunnen krijgen en God die dan tóch een kind geboren laat worden, verwijst dat dus naar méér dan simpelweg ‘voortplanting’.
Hier, bij het jonge verliefde stel, Izaäk en Rebecca, red God de geschiedenis van Israel. Want Israel mag dan wel kampen met onvruchtbaarheid, als het gaat over kinderen of geloof… maar Gód voorziet!
Izaäk gaat bidden… Hij bidt voor Rebecca. Voor zichzelf. Om een kind.
Dat raakt me. In Izaäk zie ik heel veel jonge mannen en jonge vrouwen bidden.
In de Bijbel lees ik dan ‘en God liet Zich verbidden’. Dat woord blijft me triggeren…
Zó menselijk… Zo menselijk mag je blijkbaar over God denken.
Even niet gehinderd door statische Godsbeelden over onveranderlijkheid of afstand…
God laat zich raken door mensen met verdriet. Er bestaat dus zoiets als ‘verbidden’…
Allerlei vragen? Tuurlijk. Maar ook gewoon: mooi…