Je tent uit!
Toen ik als theologiestudent plotseling ‘moest’ invallen voor onze dominee en ik dus voor het eerst met een preek onder m’n arm een preekstoel op ging… heb ik lang nagedacht over welk Bijbelgedeelte mijn eerste preek zou gaan. Ik zal het nooit vergeten.
Het werd Abraham.
Midden in de nacht, kijkend naar die onmetelijke sterrenhemel.
Deze afbeelding uit de Kijkbijbel is me misschien wel het liefst.
En dit Bijbelgedeelte is wat mij betreft ook één van de meest indrukwekkende uit de Bijbel. God die met Abraham een afspraak maakt. Een verbond sluit.
Midden in de nacht, in één van de moeilijkste tijden uit Abrahams leven.
De sleutel tot dit Bijbelgedeelte zit voor mij in zo’n veelzeggend detail… Dat God Abraham úit z’n tent roept. D’r uit joh! Kom op, ga uit je stoffige tent waarin je maar tobt en sombert… Naar buiten, ga onder Mijn hemel staan en wordt stil… zíe heel dat machtig gewelf met al die twinkelende sterren…
Ik kan daar van leren. Het zou voor mij ook niet verkeerd zijn om eens wat vaker uit de tenten van mijn gepieker te komen en te letten op dat wat Gód doet en gedaan heeft.
Voor mij zijn dat vooral ook de diensten waarin we Avondmaal vieren. Tastbare elementen. En het is ook die ingelijste doopkaart, hier op mijn studeerkamer…
Allemaal verwijzend naar die éne Morgenster, Jezus Christus.
Maar ‘k moet er wel úit… En dan zie ik Hem heus wel.
Trouwens, sámen onder een sterrenhemel staan is vaak nog mooier.
Doe je mee?
