Licht
Een paar weken geleden schreef ik over die oude Joodse fabel.
Een gat in de lucht springen omdat God zich niet hult in stilzwijgen en onkenbaar is, maar spréékt. Fascinerend. Ok, natuurlijk genoeg vraagtekens bij te zetten. Dat is niet zo moeilijk. Maar is het niet jammer om zulke mooie Bijbelwoorden gelijk weer te problematiseren? Graag blijf ik wat langer bij de blijdschap. Want wát wordt er dan gesproken door die God? De állereerste woorden van God?
Volgens de Bijbel is dat ‘er zij licht’…
Licht!
Een aantal jaren geleden vierde ik kerst in Noorwegen. Ik zal het nooit vergeten. Aan het eind van de morgen werd het pas licht. Nouja, ‘licht’…? Het was grijs en grauw, want nogal bewolkt. En na drie uur schemer werd het alweer donker.
Zonder licht zou het leven hier op aarde eindigen.
In de Bijbel wordt een spoor van licht (en dus leven!) getrokken… vanuit Genesis, naar Openbaring. Daar horen we over een hemelse stad waar geen zon meer nodig is, omdat God Zelf haar licht is. Die lijn van licht loopt via Jezus, die Zich het ‘licht der wereld’ noemde, naar óns. Jezus noemt Zijn volgelingen óók het ‘licht der wereld’…!
Steeds spannender dus,… eerst is God het Licht en geeft ons licht… vervolgens blijkt die God-van-Licht de duisternis te overwinnen via Zijn Zoon-Licht-der-wereld,
en die Zoon op Zijn beurt dat wie Hem volgen óók weer lichtdragers zijn…
Al met al niet zo vreemd dat we ook in de Dorpskerk iedere dienst kaarsen branden… Minstens drie…! Misschien een ideetje om de volgende keer dat je thuis een kaars aansteekt jezelf weer eens daarbij bepalen? Jij mag lichtdrager zijn. Hoe mooi is dat..!